Γαμω τα υπαρξιακα μου γαμω...

Αγαπητο μου μπλογκ..εχω καιρο να σε θυμηθω.Ιδιως τωρα που σιγα σιγα πλησιαζουν οι γιορτες ειπα να γραψω τπτ.Πως περναει ο καιρος ρε πουστη μου..πως αλλαζει ετσι η ζωη μου?Αν πηγαινα τωρα στο παρελθον και συναντουσα τον εαυτο μου τοτε και του λεγα το μελλον του πιστευω οτι θα εμενε λιγο μαλακας.Αλλα τες πα.Καθομαι και κοιταω παλιες φωτογραφιες..αισθανομαι οτι οσο μεγαλωνω χανω την μαγεια πολλων πραγματων.Δεν εχω τον ιδιο ενθουσιασμο..τι εγινε ρε γμτ...?Μονο σαν παιδι και σαν εφηβος τελικα ζουσα ηρεμος..?Και το αστειο ειναι οτι τοτε ηθελα να μεγαλωσω ενω τωρα θελω να μικρυνω!

Φιλοι και γνωστοι ηρθαν και εφυγαν.Αλλοι επειδη λενε οτι τα φεραν ετσι οι συνθηκες αλλοι επειδη το επελεξαν.Παπαριες ειναι και οι συνθηκες!Ολοι μας επιλεγουμε την ζωη μας(δεν μιλαω βεβαια για συνθηκες ανωτερας βιας οπως π.χ. αρρωστια η θανατος...μακρυα απο μας!).Ακομα και τις φωτογραφιες του μακαριτη γατου και σκυλου μου κοιταω μετα απο τοσο καιρο και στεναχωριεμαι.Δλδ..τι διαολο..τι ειναι η ζωη μας τελικα..?Ενα συνεχες τρεξιμο..?Ενα κενο μας μενει δλδ..οτι φαμε οτι πιουμε και οτι αρπαξει ο κωλος μας που λεει και πολυαγαπημενος Σωκρατης Μαλαμας?Οτι προλαβουμε...

Μερικες φορες αισθανομαι να πνιγομαι στις σκεψεις μου.Δεν ξερω ετσι αν ειμαι σκεπτικιστης η σκεπτομενος.Πιανω τον εαυτο μου να ασχολειται με ασημαντα πραματα και ανθρωπους.Με ανθρωπους που με κρινουν και τσαντιζομαι.Ξεχναω ομως να ακολουθησω την συμβουλη που δινω σε αλλους..δλδ γραψτον στα αρχιδια σου και μην του δινεις την ικανοποιηση του να του δωσεις αξια.Απο την αλλη πιανω τον εαυτο μου να κρινει αλλους.Και ξερω μεσα μου οτι το να κρινεις αλλους ειναι σημαδι οτι ουσιαστικα τα χεις με τον εαυτο σου.Μαλλον λοιπον τα χω με τον εαυτο μου.

Για να ξεφυγω και απο το κλιμα αυτο της απαισιοδοξιας..πρεπει να αναφερθω και στο αλλο ακρο.Ειναι αρκετες οι φορες που χωρις λογο..απλα βαζω ενα τραγουδι..η κανω μια απλη σκεψη και νιωθω πολυ καλα.Ισως να προσπαθω να αναπαραγω και συνθηκες που να φερνουν ολες αυτες τις καταστασεις που γεμιζουν τις μπαταριες μας σε αυτη την ζωη.Π.χ. καμια φορα αμα δεν παρω την πρωτοβουλια να μαζεψω μερικους φιλους της ιδιας παρεας σε μια εξοδο η στο σπιτι μου για παραδειγμα..απο μονοι τους δεν κανουν τπτ και τσαντιζομαι.Το αποτελεσμα ομως με χαροποιει τοσο που παντα λεω οτι αξιζε τον κοπο.

Αισθανομαι ομως οτι πολλες φορες σε καποιους ανθρωπους δινω περισσοτερο απο οσα αξιζουν..η απο οσα μου δινουν αυτοι.Μπερδευομαι βεβαια και με αυτη την σκεψη..γιατι ο καθενας δινει αυτο που εχει..κ αυτο θα πρεπε να μας ειναι αρκετο.Αρκετοι καλοι μου φιλοι ειναι ατομα πολυ ευαισθητα που εχουν περασει ζορικες καταστασεις στην ζωη.Για καποιο λογο ηθελα παντα να ειμαι φιλος με αυτους που αγωνιζονται γιατι τους θαυμαζα περισσοτερο..αλλα και επειδη ηθελα να με χρειαζονται και αυτοι!Ειναι πολυ ωραιο πραμα να σε χρειαζονται και να σε ζητανε..οχι βεβαια σε σχεση εξαρτησης.Αισθανεσαι ωραια..αισθανεσαι χρησιμος..και καπου αποβαλλεις και την εικονα που ειχες στην εφηβεια σου(εγω ιδιως) οτι εισαι ενα χαμενο κορμι.Λες τι διαολο..ολοι αυτοι οι ανθρωποι που με αγαπανε..δεν εχουν κριτηρια..?

Να επανελθω λοιπον στο θεμα του..."αγωνιστη".Δεν ξερω γιατι..αλλα για καποιο λογο οταν ακουω εναν ανθρωπο να γκρινιαζει για κατι που θεωρω οτι δεν προσπαθησε θυμωνω.Δεν θελω να συναναστρεφομαι με αυτους που τα εχουν βρει ολα ευκολα στην ζωη τους.Θεωρω οτι ειναι σημαντικο να εχεις μαθει καποια πραματα και να τα εκτιμας.Δεν μου αρεσει να βλεπω τον κοσμο να εχει ως προτυπα ανθρωπους που απλα εχουν υλικα αγαθα.Παρατηρω ανθρωπους που βλεπουν ενα ωραιο αμαξι να περναει..και το παρακανουν.Δλδ..οκ και μενα μου αρεσει ενα ωραιο αμαξι..αλλα ειναι ενα αντικειμενο το οποιο μπορει ο καθενας να αποκτησει με τα λεφτα του.Που ειναι το αξιοθαυμαστο και καθεται ο αλλος με ανοιχτο το στομα?Τι θαυμαζεις σε καποιον που ουσιαστικα δεν εχει κανει κατι σημαντικο στην ζωη του..?

Μονο εγω τρεφω θαυμασμο για μερικους που ενω τα βρισκουν ολα σκουρα παλευουν συνεχεια?Δλδ αμα θαυμαζεις τον σκατοφλωρο βλακα που παιρνει την μερσεντες του μπαμπα..η τον βλακα χιπ χοπερ που το παιζει επαναστατης φραγκατος..δεν πρεπει να θαυμαζεις τον πατερα που φτυνει αιμα ολη μερα να μεγαλωσει τα παιδια του?Δεν πρεπει να θαυμαζεις τον τυφλο που καθεται και παιζει πιανο και σε μαγευει?Δεν πρεπει να θαυμαζεις και να υμνεις την προσπαθεια του παραολυμπιονικη αθλητη..ο οποιος εχει τα 3πλασια προβληματα αλλα και τα 3πλασια αρχιδια απο σενα?Δεν πρεπει να κρατας την ουσια και αυτη μοναχα?

Δεν το παιζω αγιος ουτε ειμαι.Κ εγω ρε παιδι μου κοιταω την επιφανεια..αλλα ΚΑΙ την επιφανεια οχι μονο αυτη.Η ιδεολογια μου θα με φαει μου φαινεται.Καποτε με μια παρεα ειχαμε κανονισει να παμε για βραδινο μπανιο.Ηρθαν 2 αμαξια να με παρουν.Ενα Lada και μια Lancia κ πολυ μουρη αμαξι.Ομως ο οδηγος του Lada το ειχε αγορασει με την αξια του..ο αλλος εκανε φιγουρα με τα λεφτα του μπαμπακα του..ετσι μπηκα στο Lada και ενιωσα και υπερηφανος.

Θεωρω οτι ειμαι καλος ανθρωπος.Μπορει βεβαια να το λεω και για να το πιστεψω.Και σιγουρα πρεπει να το καταλαβω.Γιατι αμα ξερω μεσα μου απο τι ειμαι φτιαγμενος δεν θα δινω σημασια σε κανεναν..γιατι δεν αξιζει απλα.Ας με κρινει οποιος θελει..εγω επιλεγω το αν θα του δωσω σημασια.Πολυ απλο τωρα να το λεω..αλλα στην πραξη διαπιστωνω οτι ειναι πιο δυσκολο.

Αυτα λοιπον...τα εβγαλα απο μεσα μου και ησυχασα προς το παρον..to be continued...