Η σημερίνη μέρα ήταν πολύ δύσκολη.Δεν ξέρω πως γίνεται και καταλήγει ο άνθρωπος να πληγώνει τους γύρω του...και ιδίως αυτούς που τον αγαπάνε.Είμαι της άποψης οτι ο άνθρωπος λίγες φορές στην ζωη του εχει την ευκαιρια..η την τυχη να ζησει κατι που να αξιζει στην ζωη του.
Φτανει λοιπον και ο καιρος που ο καθενας μας ερχεται αντιμετωπος με κατι που απειλει την ευτυχια του.Καμια φορα ειναι και ο ιδιος του ο εαυτος η απειλη.Με πολλους κ διαφορους τροπους.Πως νικάς τον εαύτο σου λοιπον..?Θα κάτσω να το σκεφτω οσο ποτε...
Απο την αλλη και η πολυ σκεψη κανει κακο.Ισως τα πραματα θα επρεπε να ειναι πιο απλα για ολους μας.Σκατα...απλα σκατα..αυτη τη στιγμη θελω να ανοιξει η γη και να με καταπιει.Θα το προτιμουσα...απο το να αισθανομαι ετσι.
Θα βρω τις απαντησεις μου ομως...δεν θα το βαλω κατω.Οτι κ αν γινει θα βρω την ακρη.Καληνυχτα...μακαρι να καταφερω να κοιμηθω...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ο πιο δύσκολος αντίπαλος είναι ο εαυτός μας, αλλά μην το βάλεις κάτω! Μου το υπόσχεσαι;
Δεν απελπιζομαι...θα τα καταφερω.Τιποτα αλλωστε που αξιζει δεν ειναι ευκολο...
Δημοσίευση σχολίου